Sokak Çocuğu Şiiri - Enver Hergüler

Daha gücüme erişmeden
Her şey benim olsun diyen
Tam ağzıma götürüp
Karnımı doyuracak lokmayı
Vurup elimden aldı bir el
Hırkamı da dahil, o da yetmedi.

Sonra bölüştük şehirleri
Ondan beridir ki üstleri onların
Köprü altları,duvar dipleri
Ve gölgelerin tümü benim oldu.

Mevsimler gelir geçer
Lakin kış belimi epey büker
Maharet ister sıcacık yuvaların
Buğulanmış camlarına bakarak
Uzaktan ısınmak.

Diplerdeyim
Düşecek bir yerim daha yok ki
Korkmuyorum
Kaç kez selvi köyden geçti yolum
Kaç kez bilemiyorum...

Elim yağlı ve kirli idi
Biri tuttu ise de anında kayıverdi
Düşerken tek varlığım gölgelerime tutundum
Onlar benimdir kimse elimden alamaz
Dünyanın gölgesi de mutlak benimdir.
Hele ki ona kimse sahip çıkamaz.