Sokak Çocuğu Şiiri - Aslan Avşarbey Mülki

Ağabey yanından geçip gittiğin
Bir garip çocuğum ben sokaklarda
Vaki mi acaba merak ettiğin
Nasıl yaşar onca can sokaklarda

Ana yok baba yok bir kendi başım
Ne bir akrabam var ne arkadaşım
Rivayete göre on beşti yaşım
On altıya girdim dün sokaklarda

Doğuştan bahtsızım soydan fukara
O yüzden semtime uğramaz para
Güneşin altında olur kapkara
Yanıp kavruldukça ten sokaklarda

Parmaklar pabuçtan dışarı çıkar
Çocuklar hâlime gülerek bakar
Üstüme hüzünden bir bulut çöker
Her akşam batarken gün sokaklarda

El ayak çekilip gece olunca
Açlığın yerini korku alınca
Son ışık da sönüp bomboş kalınca
Top oynar in ile cin sokaklarda

Bazen kaldırımda bazen banklarda
Bazen kuytularda bazen parklarda
Titrerken kış günü eksi kırklarda
Yatırmaz insanı don sokaklarda

Kazağımın süsü kirden nakışlar
Gözümde hayata küskün bakışlar
Çıkmaz sokak olur bütün çıkışlar
Yalnızlık mecburi yön sokaklarda

İsyanın gelince en son raddeye
Ya hapa başlarsın ya da maddeye
Kovarlar sokmazlar ana caddeye
Sürünür gidersin yan sokaklarda

Sırtına yük olup binerken dağlar
Bilmezsin seni ne hayata bağlar
Her köşe başında bir çocuk ağlar
Ne yana dönersen dön sokaklarda

Hikâyem kimsenin gelmez işine
Dinleyip de dert mi alsın başına
Anlıyorum seni deme boşuna
Mülkî yaşadın mı sen sokaklarda

Aslan AVŞARBEY (Mülkî)
10.11.2021-Kocaeli