Sokak Çocuğu Şiiri - Abdullah Haktankaçmaz

Çocuk gibi yaşamadın,
Sevinip de coşamadın,
Seni adamdan saymadık,
Buna bile şaşamadın.

Hakkındır küskün bak, çocuk,
Yürekleri yak, çocuk.

Herkes, gülüp oynaşırken,
Çalıştın, büyüdün erken,
Elinden tutan olmadı,
Yokluk belin büktü derken.

Hakkındır kızgın bak, çocuk,
Yürekleri yak, çocuk.

Hem aç, hem açıkta yattın,
Kâh cam sildin, mendil sattın,
Bir acıyanın olmadı,
Hayatını riske attın.

Hakkındır kırgın bak, çocuk,
Yürekleri yak, çocuk.

Hep sokaklarla anıldın,
Zevkte, işte kullanıldın,
Her şeyini kirlettiler,
Onuru yoktur sanıldın.

Hakkındır ıslak bak, çocuk,
Yürekleri yak, çocuk.

Belki, sokağa atıldın,
Belki, kaçtın sen katıldın,
Bir soranın olmayınca,
Parayla bile satıldın.

Hakkındır iğren bak, çocuk,
Yürekleri yak, çocuk.

Belki bir gün çilen biter,
Vebalin bizlere yeter,
Sen helâl etsen de bize,
Bakalım Yaradan ne der.

Hakkındır afsız bak, çocuk,
Yürekleri yak, çocuk.

Kâh: Ara sıra, kimi kez, kimi zaman.

Yazılış: 10.02.2018