Sokaktaydı
Minik elleri şakaktaydı
Kıvırcık saçlarının gölgesinde
Kara gözleri öylesine derindi
Adını sordum
Demedi…ses vermedi…
Sordum, soruşturdum
Adı Mehmet’miş
Müşfik bir dokunuşa
İçten bir seslenişe
Şartsız şurtsuz sevgilere hasretmiş
Açmış
Bir kuru ekmeğe
Muhtaçmış…
Sokaktaydı
Elleri şakaktaydı
Düşlerine acı düşmüş bir çocuk
Gözleri boncuk boncuk
Ağlıyordu…
Adı Mehmet’miş
Dün son kez seyretmiş
Sığamadığı, sığınamadığı koca şehrini
Bir kelebek kadar hafifmiş
Küçük bir rüzgâr ona yetmiş
Ve bir beyaz güvercin olup uçup gitmiş…
Bulutların üstüne…
Onlar, sokakların çocuklarıydı
Kâğıtsız, kalemsiz, oyuncaksız
Silinmemiş yaşları, okşanmamış başları
Umutları pas tutmuş
Sokaklardan köpekler,
Ağaçlardan kediler kurtarılmış
Müşfik eller onlara uzanmamış
Hayvan severler tarafından uğramamış…
Son model arabamızla
Düşük bel pantolonumuzla
Derin yırtmaçlı eteğimizle
Çişe çıkardığımız Minnoş köpeğimizle
Gelip geçtiğimiz sokaklarda
Onlar vardı
Gözümüzü, kulağımızı kapatıp da geçtik
Gözlerinin yaşını silmedik
Anlamak şöyle dursun dinlemedik
Onları kendi kaderlerine terk ettik…
Sokak çiçekleri
Bu renk cümbüşünün koyu gölgesinde
Işık bekliyor
Munis yüreklerden rahmet bekliyor
Örselemeden tutacak eller bekliyor
Uzatalım haydi o zaman
Sararıp solmadan
Akşam olmadan…
13.01.2009
Veli SavaşKayıt Tarihi : 13.1.2009 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oysa dünya onlarla güzel...
emeğinize sağlık
saygılar
saygılarımla...
Toplumsal duyarlılığı çokyüksek bir şiir
Tam puan
TÜM YORUMLAR (65)