Sokak Bomboştu Şiiri - Mustafa Kaymakcı

Eski semtimizden geçtim dün akşam,
Bir hüzün kokusu vardı sokakta.
Ahşap bir ev vardı köşe başında,
Yerine beş katlı bina yapmışlar.

Kapılarda durdum camlara baktım,
Hiçbir tanıdığa rastlayamadım,
Eskiden bu sokak ne kadar hoştu;
Şimdi evler sessiz sokak bomboştu...

Sizin daireye baktım uzaktan.
Ne bir canlı gördüm nede bir ışık.
İyice yaklaşıp yakından baktım.
Küçük balkonunuz karmakarışık.

Bakkala uğrayıp sizleri sordum,
Üç yıl önce burdan gittiler dedi,
Eskiden bu sokak ne kadar hoştu;
Şimdi evler sessiz sokak bomboştu...

Bakkal yine aynı tanıdı beni,
Mahallenin tadı kalmadı diyor.
Gözleri sulandı beni görünce,
O eski günleri oda arıyor.

Gitmeden öncede nişanlanmışsın,
Senin için sık,sık ağlardı diyor,
Eskiden bu sokak ne kadar hoştu;
Şimdi evler sessiz sokak bomboştu...

Şu bodrum katında kaç yıl oturduk,
En güzel günlerim orada geçti.
Sevdim acı çektim bazen ağladım,
Şimdi artık hepsi bir rüya gibi.

Kokun sinmiş gibi tüm mahalleye,
Ne yapsam ne etsem unutamadım,
Eskiden bu sokak ne kadar hoştu;
Şimdi evler sessiz sokak bomboştu...

Bütün anılarım canlandı şu an,
Sanki o günlere dönmüş gibiyim.
Ne yazık sen yoksun senden eser yok,
Bir an alev alıp sönmüş gibiyim.

Sokak boydan boya hasret kokuyor,
Gözlerim ıslandı uzaklaşırken,
Eskiden bu sokak ne kadar hoştu;
Şimdi evler sessiz sokak bomboştu...