Sokak Adamı Şiiri - Metehan Çardak

Yalnızlığa bel bağladım bu sıra
Sensizlik ağır geldi
Açıldı kalbimde bir yara
Durmaksızın acıyor,yanıyor
Kopuyorsun yavaşça benden
Sevmiyorsun hissediyorum
Gidiyorsun bu sokaktan
Gözlerim sensiz
Arıyor seni
Bulamıyor
Uzaklaşıyor yavaşça senden
Kızıyorsun bana duyuyorum
Kopmuş gül gibiyim kuruyorum
Bir sokak çiçeksinin elindeyim
Belki yaşlı dilencinin dilindeyim
"Sevdiğine kavuştursun" diyor
Yürüyorum gece o sokakta
Yalnız oturuyor adam bankta
Yaklaşıp soruyorum "Neden ?"
"Sevmiyor" diyor
Kim bilir belki onu bekliyor
Bir simitçi geçiyor önümden
"Taze taze bunlar" diyor
Tıpkı sensizlik gibi
Sensizlik beter ölümden.