Sokak Şiiri - Emrah Kısmetli

Hani Maçka’da...
O Arnavut kaldırımlı yolda
İlk defa elimi tutuşmuştun
Hafif bir yağmur çiseliyordu
Aylardan kasım
Sararmış çınar yaprakları
Avuç avuç bana atıyordun
Bende koca gülücük, sende kahkaha

Bak şimdi aklıma geldi...
Aman alınma
Beraber kız kulesine çıkmıştık
Hay Allah...
Sen içme demiştin
Ben bokunu çıkarmıştım yine
Sonra kadehi üzerine dökmüştüm
İşte o da öyle...

Hele Ankara’da...
Sıhhiye köprüsününün altında
Durak durak..
Demiştin ya elimi bırak
O gözyaşım akıyor şimdi
Aklımdasın... bir türlü çıkmıyorsun...

Keyif kokan bir akşamda
Karanfil sokağın arkasında
Bilirsin de...Adı bende kalsın
Gizli bahçemizdi
İlk defa seni seviyorum demiştim

Bakma sen, aşkıma bahane bu anılar
Güzel gezdik...
Birbirimize nasıl da sindik
Ne dokunuş, ne sarılış
Ne kavga, ne gözyaşı...
Sararmış defterim
Ah benim kurumayan mürekkebim

Deli sevdalar sevdasıydın...
Kalın bir kitaptın inan
Her elime aldığımda cesaret kıran
Keşke aciz bırakmasaydın böyle
Zengindim ben seninle

Uzaklaşıyorsun da...
Gidiyorum diyorsun yine
Ufukta ben kayboluyorum nedense
Sanırım sevemem artık kimseyi

Seni sevdiğim gibi...