Sokak Şiiri - Salih Fevzi Akın

Yine yalnızım, yine gecenin bir vakti
Saatimin tiktaklarına karışmış sessizliğin sesi
Seyrederken karanlığı, kocaman açık gözlerim
Düşe kalka yürüyorum, terk edilmiş sokakta

Kırık dökük dizilmiş lambalardır fenerim
Gölgemi taklip ediyorum, yalancı rehberim
En içli türküyü söylerken derinden
Yürüyorum, kedilerin bile umrunda değilim

Zaman akıyor, gözyaşlarımla yarışıyor sanki
Şakaklarımda gecenin bezdiren işkencesi
Sararan benzim atmış, soğuk tenime işlemiş
Yorgunum, yılgın bedenim ayaklarıma yüklenmiş

Kâh adımlarımı sayıyorum, kâh kendimle sohbetim
Vah vahlar nakarat olmuş, kuşatılmış benliğim
Zaman bu solakta kaybolmuş, bakışım nahoş
Tariften noksan halim, ben zavallı sarhoş

Yaygaralar koparırken aklım, beynimin içinde
Sükût dilimde kelepçe, kelimeler pejmürde
Sözüm ona yaşıyorum, ruhum ölü bedende
Kölelik buymuş meğer, bu şekilde kafeste

Vardır çıkış, çıkmaz olsada sokak
Yıkılır nihayet duvar, isteğinde hür olmak
Gecenin en karanlık noktası, karanlığa basamak
Ya çıkacak ruhum ya bu sokak kalkacak
17.04.09-HJK