Kendimi gördüğümde, kimsecikler yoktu sokakta,
Başbelası yalnızlığın ürküten yalınlığıydı sırıtan,
Yaşanabilir bir kaç an var mı diye bakındım,
İnadına bastırdı omuzlarıma karanlık gece.
Basit bir saman kağıt aradım ve bir kalem,
Yalnızlığı aktarmak için yarınlarıma,
Okaliptus yaprağı yetişti imdadıma,
Kömür karası kalem ediniverdim yanına.
Yazmaya başladığımda, çöp karıştıran iki kuyruk,
Ve de alt tarafta başka bir kamçı kuyruk,
Merhaba dercesine bakış fırlattılar,
Ben, kalemim ve üç kedi, geceye soyunduk.
2009 - ANTALYA
Esel ArslanKayıt Tarihi : 22.1.2009 23:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
