Sokağının Başında Şiiri - Orhan Ekinci

Sokağın,
Bir sazın perdeleri gibiydi.
Hangi perdeyi tutsam,
Az önce burdan geçmiş.
Kokun sinmiş gibiydi.

Sokağın,
Ne yolumun üzeriydi.
Ne bildiğim bir mahaldi.
Ama gel gör ki,
Ne zaman dışarı çıksam,
Bu laf dinlemez ayaklarım
Sokağının başında belirirdi.

Şimdi yakıyorum,
Tek tek.
Birbiri ardına
Küllüğe bırakıyorum,
Senli benli tüm hayallerimi
Bir izmarit gibi.
Dumanı içimde kalmışken,
Söyle! !!
Seni unutmak mümkün mü?

Şimdi bana bir yer lazım.
Gözlerini, sesini koyabileceğim.
Gülüşlerini saklayabileceğim.
Şimdi bana bir yer lazım .
Huzurla ölebileceğim.
Kahve gözlüm.