Sokağında bir yağmur Şiiri - Ersel Aşkın

Bir yoldur ona giden kaldırım taşları sökülmüş.
Rögarları taşık,sellerin içinde bir aşık.
Çırpınıyor yüreğim aşkım üstüme şemsiye.
Dağ havası mı nerede?
Onun olduğu yer cennet olur.
Caddelerinde çukur,bir araba sesinde ben kalbur.

Ona gider bu yollar,yağmur beni kovalar.
Ceketimin yakaları kulaklarımı ısırır.
Gözlerimde ağır bir yük,taşıyor onlarında rögarları.
Geri dönmek istemem,geri gidemem.
Cehennemdir şimdi bana buranın otogarları.

Yağmurda yürüyen bir ateşim.
Sokaklarında bir kuyruklu yıldız gibi.
Kayıp giderim hergün gözlerinin önünden.
Bu kalabalık sanki bir mahşer.
Yalnızım tek başıma,yağmur üzerime değil yüreğime işler.

Ne zaman gider bu kara bulutlar üzerimizden?
Ne zaman geçer kuşlar penceresinden?
Hatırlatır mı ki ikimizi ona?
Nefesim ürpertir mi onu yanağından?

Bir yoldur sokakları taşmış.
Çocuklar geçer kağıt gemilerden.
Mavi sularda değiller,üzerleri kirliler.
Saflar,tertemizler,aşkı henüz öğrenmemişler.

Aşk insanın sadece üstünü temizler.
Yalancı olur gözler,yalancı olur tenler.
Nerede şimdi o çok sevenler?
Duygularım,onlar şimdi o çocuklar gibi üzerleri kirlenmiş.
Ama içleri hala saf ve hala temizler.