Sokağın Sesiyim Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

SOKAĞIN SESİYİM

Heceledim caddeleri sokakları okudum
Bitti arka sokaklar
Köprü altları,
Yıldızlarda dolaştım bir zaman
Sokak çocuklarının ayaklarında tozdum
Sonra kar dondum, yağmur üşüdüm sokakta
Ağladım küçüktüm
Evi yoktu yağmurun

Karanlık geceye, göğe kuşlar küsmez
Ben insanlara küstüm
Hiçbir zaman söylenemeyen son söz
Bedenlerde tutsak bir ruhtum
Sokaklarda kimsesiz çocuktum
Ak bilekleri kanla mühürlü

Elleriniz üşüyünce
Tutun yüreğimi
Sizi ısıtır ve durur o
Gece öten kuşların sesine
Yenidoğan’ın ilk çığlığına gömün sonra
Soğuktan geliyorsunuz biliyorum
Donmuş yüreğinizin
Sesini dinlerken
Çünkü beklediğiniz otobüs duraklarını
İş aradığınız sokakların acısını duyuyorum.

Düne göre yarın, yarına dünüm
Halbuki ben bu günüm
Bugünüm gülüm, bugünün oğluyum.

Kırıştırırdım sokak köpekleri ve kuşlarla
Sonra açlıkla başa çıkamaz
Şarabın yanında onları yerdim.
O yüzden bu kente aşık dilenciyim
İki kadeh atınca
Kalkıp sokaklarda
Dolaşarak dans ederim
Aydedenin atına binip samanyoluna giderim.