Sokağın rengi Şiiri - Zeynep Karacaa

sokağın rengi lacivert ve gri
bir adamın tutkulu ve yüksek sesi
şarkısındaki beni duyun melodisi
belki güzeldi kafası
belki her zamanki hali

sokağın rengi kırmızı
alev alıyor adım atılan her taşı her kahkası
kapı önü muhabbetleri
arabadan inen sevgili

sokağın rengi siyah
kediler yanaşır, sürtünür
özellikle yalnızken
günün her hangi bir vakti

sokağın rengi toz pembe
çocuklar geçer aileleriyle
küçük, tatlı ve
kendimi görürüm bazen gözlerinde

sokağın rengi beyaz
duman duman oynaşır zaman benimle
her yüzde farklı bir keder
her yüzde yaşanmışlık
ve biraz öfke

sokağın rengi soluk mavi
işçiler buluşur sabahları
küme küme
kimseler yokken
elinde kahveleri
sonra çöpler taşınır bidonlara
sonra toplanır yerden binbir kederle
yere dökülen sigara izmaritleri

sokağın rengi mor
geç başlar işverenlerin günleri
asil adımlar
parlatılmış ayakkabılar
saatleri farklı işler pazar günleri

sokağın rengi turuncu
ambulans sesleri duyulur bazen
sağlık
her şeyden önemli

sokağın rengi yaşayan her şey
nefes alan duvarlar
göğüs kafesimin orta yeri

.z