Sokağın Kalbi Şiiri - Akif Tütüncü

Piyanonun başında duruyorum
Bakalım hayat hangi müziği çalacak

Ben hep Duru bir müzik seçtim
Bazen bir göbek atımı kadar canlı
Bazen Hava kadar yağışlı, bereketli

Yusuf gibi yazılmamış kelimeleri biriktirmeye çalıştım
Fakir bir mahalleden yüreğime süzerek

Ara sırada resim ekliyorum
Sevdiğimi görmek için durduğum köşelere

Dünya halterdi
Biz ağırlık kaldırmaya sevdalı duygu

Ara sıra kalbimiz titredimi alıp giderdik başımızı yastığa
Karanlıksa yorganımızın altında
Adeta başımızı sokmamız için yaratılmış bir kabuk

Yastığımız kanardı başımızı sokunca
Oda yalnızdı yalnız

Aliyi alıp giderdim özlediğim yerlere
Büyümeyen yanım gibi
Karşılıksız vermiştik dünyaya kendimizi

Susuz Denizde kayıklaydı bütün yolculuklarımız
Sıra dışıydı bizim Denizlerimiz
Ondan sonra kimse birdaha birikmek için bir çukurda
Irmak olup akmadı bir ipe

Şimdi yalnız merdivenlerimiz bağırıyor
Hadi biraz kaldır bacaklarını
Birkaç adım daha kaldı ışığa
Yorulma

Aşklarımız mantığı alınmış topuklu ayakkabı
Yürüdükçe hem kalbimize batar hem ayağımıza
Yollarımızsa bize ders vermek ister gibi
Taşlı
Birazda Havalı bir ana
Adı gibi hem yağmuru hem kar’ı
Birazda güneşi biriktirmiş içinde
Bütün mevsim
Birde çabalamasa bulut
Çıkmak için içinden

İşte benim sokağım
Kalbimi taşıyan nefes
Sizin sokağınız kaç yaşam kaldırıyor

Not.Yeditepe İstanbul dizisinden esinlenilmiştir