Sokağımızda Şiiri - Ahmet Kara 4

bir yalnızlıkta tanıdım onu
gözlerinde yaş bir çaresiz ağlıyordu

gönlüme bir ateş düştü
umutlarımı aldı götürdü

renkli bir gök kuşağı gibi
ayın halesinde güldü gözlerim
bir militan gibi baktı içime sessizliğim

umutla açan kanatlarım
beni kendi göklerimde uçururken
çiçeklerimin solgun duruşları beni kahreder

bir deniz kıyısında gözlerimizin bakışı
dalgalarla taşarken

seni gördüm geçen günlerimin
bana ait sandığım durağında

bir şarkı söylemiştik el ele

mutluyduk
huzurluyduk

sen ve ben

umut yanımızda
sağımızda solumuzda
bir barış güvercini kadar beyaz
bir zeytin ağacı kadar kadim

ve

hayat devam ediyor

sokağımızda.

kaybetme

onu da