Sokağımda Bir Ağaç Şiiri - Necip Fazıl A ...

sokağımda bir ağaç direniyor gibi
her gece bakışlarım ona karışıyor
onunla sabahı beklemek seni sevmek gibi

beklemek bu ağacın evi, onu kalıyor
yeşil tülbendinde sarı sıcak telaşlar
sabahı sevmek onunla beklemek gibi seni

sabahları eğilenler seni görürler
kızgın belki, seni sevmemi kıskanıyor
bekliyor çünkü, nasıl beklemesin

seni seyrediyorum bu ağaçta
bazen istemsiz kımıldıyor yaprakları omuzların gibi
yüreğindeki fitneler gibi aklımı karıştırıyor sessizliği bazen
gövdesini örtüyor gece, kim bilir
bir şeyler saklıyordur dudakların gibi
dudakların, bir gün yeniden örtecek içini
kim bilir

sevmeyi beklemek ağaca diktiğim sabahlar gibi
vazgeçtim artık, artık öldüğünü biliyorum
ben ne kadar beklersem ömrün uzayacak

alınma ama ben seni hiç sevmemişim
ağaç belki sana aksini söyleyecek, inanma
benden duymuş olma ama yaşıyorum

siyah-beyaz yüzüm artık hiç üzülmüyor
onu örtecek yüzler giyiyor ve ayaklar
ağaç bana ölmüş bir kızın gençliğini veriyor

bu ağacı kesmeliyim, bana inanmıyor
yüreğindeki putlardan oyduğum baltayla hem de
kavuşmuş olmayız ama sarılabiliriz