Sokağıma kar Şiiri - Bestami Kurtuluş

sokağıma kar yağıyordu bir sabah
hem de kar! ..
yağıyordu gerçekten! ..
ve lastik çizmelerimin altında gıcırdıyordu

utanarak bakıyordum beyazlığına
felaket başımıza gökten geliyordu
enkazım yatıyordu buzlarda
yaralı balina ezilmişliğim
ve kar omuzlarıma birikiyordu

kaba lastik çizmelerimden utanıyordum

ve gidişini düşünüyordum senin
yolları geçişini
evine dönerken
gözyaşları donmuş köprülerden

pişmanlık bir anıt gibi oturdu hüzün kaidesine
bilmedin yine de sen

kalsan;
ben böyle güzel ağlayamazdım

düşseydim bir kez daha
buz bulanık sulara
hele kar da böyle yağarsa
bir daha asla
ayağa kalkamazdım