Sokağım Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

yol boyu susku
tınısız, kıpırtısız bahçelerde
gizli hazineleri çocukların
ve uyumakta rüzgârgülleri…
yaşanmışlıklar manzumesi bir yığın
hiç yaşanmamış gibi
hayal meyal kırıntısı umudun
kaldırımlarda geceden kalma
korkunca annem, ürperince sen bir an
çok üşürüm böyle kimi seherler
ıssız ve yalnızım çoğu
karanlık hala…

önce kimseler gelip geçmez
serilmiş yatar köpekler
ne erkenci kuşların telaşeleri
ne birbirine öykünen yasemin ile güller
hiçbiri, hiçbir şey derde deva değiller
eksilmekteyim hızla ve eskimekte mütemadiyen…

temmuzda son bir yol mor patiskadan
dökülüp düşer bir yanıma
bir esintiyle fısıldanır yaprakları
hadi, hadi gidelim der ona
sokağım ben gidemem.
tek gözünü açıp bakar köpekler
gitsem sanki onlar da gelecekler?
bir şapkam olaydı şimdi
siperine bir kuş konaydı keşke
bir de çalgıcı köşe başıma
her akşam gün batmadan önce…

Bekir Mutlu Gökcesu
Temmuz 2019