Sokağa Atılan Bebeğin Şiiri Şiiri - Yoru ...

Zalimlik bu, bunca acılı bir şiir yazmaya hakkınız yok. Yüreğim kanadı. Oklandım. Akar oldu kanım içimde durmadan. Bunu yapmaya hakkınız yok. Yine de kutlamak istiyorum, gözlaşlarımı sözcüklerime katık ederek.

OF!
OFF!!!
ben şimdi nasıl uyuyacağım....:((
içim acıdı..
OKADAR ETKİLENDİM Kİ. ŞİİRİNİZDEN..
kopamam bu anlatımın güzelliğinden

Tebrikler yüreğinize ve kalem gücünüze.

o kadar terkedilmiş bebeğin ruhuna inmişsiniz ki, onun yaşadığı sıkıntılar ancak bu dizeler kadar güzel ifade edilebilir.insanın terkedilmiş bebeğin siz olduğuna inanası geliyor.

harikasınız,tebrikler...
hüsamettin GÜNAÇTI

Karşılaşır mıyız bir daha
Bilinmez anne...
Boynuma bir künye as;
Ne olur, gitmeden,
Bir defacık,
Bir defacık yüzüme bak,
Bağrına bas.
...

bir yumru tıkandı boğazıma...
kıpırdayamadım...
kıpırdadığım anda göz yaşlarıma engel olamadım...

hiç bir bebenin başına gelmemeli bu...
her bebe ana ve babacığını hak eder...

hüzünle kutlarım sizi
Sayın KİLİSLİOĞLU ÖZGER...

dostlukla :)

Hür...

Yokluktan yada sorumsuzluktan dışarıya bırakılan pekçok bebekten biri bu da. Şiiri okurken bir kadın olarak çok üzüldüm, azap duydum. Hiç bir bebeğin bu duruma düşmemesi dileği ile teşekkürler Ümit Kilislioğlu Keser.
Saygılar
Canan Palabıyık

Ümit hanım, değerli kaleminizin mürekkebi olsaydım ve şu şiirinizi kanımla yazsaydım....öyle içim parçalanır ki, bu konuyu her duyduğum, her izlediğim, her aklıma düştüğünde....ve Rabbim bilir doğmamış bebeklerin ne çektiğini, onların sesini duyamayız çünkü...çığlıklarını, belki bilmediğimiz o dille 'Anne' 'Baba' deyişlerini...'Lütfen kıymayın bana' deyişlerini...belki de şunları söyler 'Ben iyi bir çocuk olacağım, sizi hiç üzmeyeceğim, ne olur beni öldürmeyin'....belki de '...........' belki de '.........'..........offff Ümit hanım....benim öyle hassas olduğum bir konuya parmak bastı ki bu şiir anlatamam...ve geçenlerde 'Sevgi Bebeğim' isimli bir şiirim vardı...onu hatırıma getirdiniz...ben orada doğmadan ölen/öldürülen bebeklerin acısını anlatmaya çalışmıştım, içim yırtılarak, boğazım düğümlenerek, gözlerimden sağanaklar inerek...ne zor bitirmiştim o şiiri...ve şiirinizde doğduktan sonra öldürülen çocukları işlemeniz beni daha çok sarstı...çünkü yaşasa bile...ölüdür aslında...ne olursa olsun...Anne ve Babasız bir çocuk...kısmen ölüdür...ve onları bu duruma itenlere Rabbim vicdan, merhamet ve taşlaşmış yüreklerine bir damlacık şefkat versin, belki günün birinde filizlenip büyük bir sevgi ağacı oluşur içlerinde...inşallah...inşallah....

Sevgili ablacığım;

Önemli,yürek parçalayan,her devirde güncel olan bir konuyu şiirleştirdiniz..Sizi yürekten kutluyor ve teşekkür ediyorum..
Aklıma şu geldi hemen,acaba dünyaya gelmeden öldürülenler ne olacak..? Onları hatırlamayalım mı?
sevgi ve saygılar

Yüregim sizladi.. Duyarliliginiz icin size sonsuz tesekkürlerimi sunuyorum sevgili Ümit.. Sevgilerimle..

Offff....
Nasıl acımasızca bırakır insan
can verdiği cana....
Tebrikler Ümit, dağladın yüreğimi...
Ancak bırakanlar çoğu kez
bunları bile düşünemeyek durumda oluyor...
Ve ömürleri boyunca o çocuklar
onların günahlarını çekiyor....

kutluyorum...sevgiyle..