Sohu Şiiri - Turgay Akbulut

Çocukluk arkadaşım
Kötü alışkanlıklarda yoldaşım
Karaçocuğun oğlu
Öksüz sohu..

Geçenlerde köye uğradım
Onbeş dakikada turladım
Çok sevindi ahraz dayım
Damları yıkık ve yalnız...

Ne yaprak kımıldadı
Ne köpek havladı
Ne buzağı höğürtüsü
Ne eşek anırtısı
Sokakları boş ve ıssız...

Babam okey başında
Yetmiş üç yaşında
Hiç eskimemiş saçı başı
Baba aynı baba
Baba kaygısız

Bir ağaç altında
Park da bakımsız
Saçı sakalı, roman kahramanı
Derbeder
Bir adam gösterdiler
Bu Sohu dediler

Daha önce duymuştum hikayesini
Kendince konuşmaları varmış
Namaza başlamış
Gugu kuşuyla arkadaşmış
Üşütmüş dediler

Beni gördüğüne pek sevinmedi
Karaya oturmuş hüzünlü bir gemi
Hal hatır sordum biraz gülümsedi
Açtı ellerini
İşte Sohu diyen ellerini

Bu sohu değildi
Bir çırpıda on perende atardı
Sohu kareteci, Sohu fırtınaydı
Adından çok söz edilirmiş, lisede
En başrolde şehirde
Sohu yoldaş Sohu sosyalite
Ve...Sohu ya darbe
Oniki eylülde
Oyun bitmiş, alınmış elinden oyuncağı
Hırpalanmış, dövülmüş
Sohu kenara itilmiş
İrtifa kaybı
Sohu dipte

Bir umut sevdalandığı
Tutunacak dal aramış
Önce söz...sonra...
Kız başkasına varmış
Kırılmış..yenilmiş..
kapanmış içine
Dalbudak kalmamış
Sohu hayata küsmüş
Yapayalnız bir ağaç altında
İşte böyle Devalüva olmuş
Hayatının baharı

Biraz çocukluk anılarından bahsettim
Babasının bakkalından,
Ceblere doldurduğumuz kırık leblebiden,
Ekmek arası çemeni,
Tüttürdüğümüz ikinciyi
Canlanırmı diye hayali!
O hatırladı;
Eşşeğin pisliklerini...
Eh be sohu!
Madem delirecektin
Ne işin vardı köyde
Gidecektin büyük şehire
Delireceksen şehirde delir
Oranın delisi, daha muteber
Şimdi; Üç kuruş niyetine
Kafadan kağıt peşinde

Köy ve Sohu
Kaderleri aynı
Eskiden hayat vardı
Avlu dolusu çocuklar
Hiç eksik olmazdı çığlıkları
Top peşinde koşan delikanlılar
Çörek pişiren kızlar
Ocaklar tüterdi
Bağları meyveleri
Burcu burcu kokan üzümleri
Çek çek bitmez
Meyveden reçeli
Bir lokmada keserdi pekmezi

Ya şimdi?
Davar sokarmış birkaç serseri
Kırılmış omca fidanları
Asırlık bağlar yokolmuş
Yok olan ataların emekleri
Serserilerden birinin dayısı
Jandarma albayıymış
Bir telefonda kurtarırmış, Jandarmadan
Bağdaki koyunları
Ulan ayı oğlu ayı!
Bırak dayıyı!
Yok ettiğin, çocuklara mirastı...

Sohu haklı
Bu köyde akıllı olmak, daha zararlı
Sohu kendini
Akıllısı bir neslin emeğini
Güzelim bağları yoketmiş
Sürülmüş;
Nadasa bıraktığım çocukluğumun izleri
Çocukluğumdan eser kalmamış....

(temmuz 2002)