Hayatın içinde 'halkla' yaşadın.
Dünyaya ait lezzetleri boşladın.
Ahirete hizmete hızlı başladın
Sonunda zirvede boşaldın...
Şöhret oldun. Ben bilirim dedin.
Etrafındaki bukalemunları gördün.
Onlara toz kondurmadın, dedin.
Onlarda insan, bildikleri var dedin.
Bütün mahremlerimizi paylaştın.
Baş tacıydın onlara çok aldandın.
İyi niyetle sabit bir fikre saplandın.
Ateşi yaktırdılar ortalığı viran ettin.
Başta gezerken, şimdi unutuldun.
Şöhret cazibesinin kurbanı oldun.
Akıllı adamsın, öze dön, kayboldun
Tövbe et, özür dile, bu son bulsun.
Şahin dostuna der sağı solu arama.
Elde hakikatli bir dava var sor ama.
İnsan, düşer kalkar hedef var ama.
Kapılar açık her zaman var sanma.
Kayıt Tarihi : 20.6.2016 11:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şahin Tokmak](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/06/20/sohret-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!