Sohbetin Sessizi Şiiri - Aslı Demirel

Bu ne telaş
Nasıl bir hengâme
Neyle yarış içindesin
Zaman mı hayat mı
Hızlı genç bir ölüm mü düşlediğin
Çoklarla dolu ama biçildiği kadar mı

Anladım aslında
Dememeli ellerin
Niye beni yıldızlara değdirmedin diye
Gözlerin güzelliklere kör bakmamalı
Kapanana kadar
Sesin tınısını bırakmalı
Geçtiğin yerlere her zaman
İçindekilerle barışıklığının
Tadını çıkarmalısın bedenin soğuyana kadar
Ağzında bin bir tada aşinalık olmalı
Hele yüreğin
Her çeşit duyguyu tatmalı
Genzinde tüm kokularla tanışmalısın
Elvedaya tutunduğunda
Boşluğu yaşayışlarını düşünmemelisin
Hayallerini de özgürlüğe salışını kutlayabilmelisin
Son anında dönüp bakınca
Akıp gidene
Boş birtek bakışın olmamalı

Sevgiyi
Sevdiğini
Sevdiklerini
Baştacı edişin başında salınmalı
Hilal misali
Yatacağın son döşekte
Seni bilen sevgisizleri utandırmalısın

Yokluğunda da
Güzellikleri serpiştirişin kalmalı
Tanışlarının anılarında
Umut ışığının hiç sönmeyişini
Aşılamalısın kuşa böceğe
Sevgiyla nelerin aşılacağını
Bile bile gitmelisin gideceğin yere
Yere göğe sığmayışını anlamalı
Seni anlamaya çalışmayanlar

Biliyorum
En çok uykuya kızıyorsun
Direniyorsun zamanını çalmasın diye
Çok şeylere gebe kalışının
Sancıları varken içinde
Sende uykudan çalıp
Doğurmak istiyorsun çoklarını
Ama yine yeniklik yakalıyor
Ara ara gözkapaklarını

Olsun
Sakın üzülme
Rüya da kâbus da gerekli
Gitmeden önce
Hatırla
Bir kâbusunda yangın yerinde kalmıştın
Korkma dedin kendi kendine
Bu bir rüya
Uyanacaksın az sonra

Ne güzeldi değil mi
Bir kâbustan gülümseyerek uyanmak
Nasıl da sım sıkı tutuyorsun ümidini
İşte busun sen
Dolu dolu
Çocuk ruhlu
Korkudan korkmaz
Sevgiden kaçmaz
Olanı olduğu gibi alan
Aşka saygıyla tapan

Şimdi Hayatın tadını bilişinle
Ve kendinle övün dilediğince
Sen sen ol
Sakın değişme...

(11 12 2006)