Sohbetin Dibi Şiiri - Deniz Ercivan

Bilirsin!

Kış akşamları üşümelere eğilimlidir
Rutubete ayrılık sonrasında gözler
Bunları daha önce de söylemiştim
Ve demiştim ki
içinde asılı kalmış her söz döner tunçtan tenekeye
Şimdi ise yanağımı her gün biraz daha
Büyütüyorum diyorum
Sulayarak orada bir hüzün çiçeğini

Biliyorum!
Bir resmin çivisini oynatacak kadar keskin değil sözlerim
Ama isterdim bir duvarı yıkacak kadar kudretli olsun gözlerim
Ve kesin ipe gerilmeye meyillidir diyorum dil kıyıları
Daha önce hiç değinmiş miydim buna?
Ya da şöyle mi sormalıyım
Sen hiç dilini yutmayı göze aldın mı?
Hiç yedi milyar çarpı iki gözle baktı mı sana evren?

Bana baktı...
Bana baktı...

Yedi milyar çarpı iki çıktı acım ve o kadar acının kıyısında
Asılmak sözcüğü birdenbire basit yapay kaldı
Bağcıkları bir türlü bağlanmamış şiirlerle
Kağıda uzun gelmiş imgeleri ile işte öyle ben
Kuşkusuz daha önce de söylemiştim tüm bunları
Şimdi yine onlarla ve de son gayretimle
Zorluyorum bütün kapıları

Bütün kapıların önüme yığılmaktan başka
Bir seçeneği yok diyorum!
Bu senin kapın içinde böyle!

Ve odanın nefes darlığı
Şiirden falan değil
Odayı tutan vazodan o
Çiçeklerin fıtratı öyledir çünkü
Oksijeni alıp karbonmonoksit salgılarlar
Sonra gece boylarına

Nasıl ki kış akşamları üşümelere eğilimliyse
Tunçtan tenekeye dönmeye meyilli ise
Ağzında asılı kalmış her şey

Söyleyeceklerim işte
Bi r a z b u k a d a r...