SOHBET EDEMEZ OLDUK
İnsanlar bir birinden, muhbir sanıp korkuyor,
Konuşmacı olanlar, dört bir yana bakıyor,
Çok dertli yüreklerden, acı sözler akıyor,
Canlar biri birini, muhbir sanıp korkuyor,
Yan yana oturarak, sohbet edemez olduk.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını