Sohbahardayım

güneş eskisi kadar ısıtmıyor içimi sanki zemheri bir ayazdayım,
soğuk vuruyor hayallerimi artık hayal bile kurmuyorum
o kadar boş geliyor hayat,
ne yapmalıyım nereye gitmeliyim seni nasıl unutmalıyım
veya nasıl yaşamalıyım
oysa hayallerim vardı bir zamanlar senle küçük bahçelı bir ev ,bahçesi ışıklarla dolu.
bir papatya birde gül yetiştirecektik
gülleri severdin sen birde dağ papatyası
rengarenk olacaktı güller.
aklıma geldi de kaç zaman oldu gülmeyeli
oysa ne kahkahalarımız vardı seninle

şimdi bakıyorum da aynalar küs olmuş bana ,
herkes yabancı hatta ben bile bana yabancıyım aslında

dedim ya yokluğunun ayazındayım aslında
bir sonbahar mevsimi
dalından kopan bir yaprak gibi ömrüm
amansız bir rüzgardayım savruluyorum nereye sürüklendiğimi bilmeden

oysa ben , ömrümün sonbaharındayım
bu son yaprak döküşüm ve bu son ayazım
senden sonra ben hep

SONBAHARDAYIM ....

ALKAN URFA
2004