Soğuyan yüreğimle dedim bunu:
Seni sevdim!
Ama hoşça kal.
Bu seni sevmek değildi sadece,
şairin dediği gibi 'ben seni sevmedimki,
yorgun akşamlarda söylediğimiz türküleri sevdim' belki de..
belki de ya evde yoksan diye korkmaları sevdim,
belkide masallardaki gibi yüreğimdeki uçurumlara haykırmayı sevdim adını,
belki de ırmakların okyanuslara dönüşmesini sevdim gecelerde,
yada belki Halil İbrahimleri sevdim,
teslim olmayanları sevdim çökertmede.
yada ne bileyim uzun gecelerden sonra gelen sabahları,
o sabahlardan akşamlara kadar bekleyişleri,
seni görme olasılıklarını,
seni sevmeler cumhuriyetinde kul olmayı,
ama yine de şahin olmayı göklerde,
kul olmadan nasıl sevilirmiş öğrenmeyi,
kül olmadan yanıp yanıp sönmeyi,
yani güzelim seni, seni seni,
biraz da kendimi, birazda senim artık ya ben..
herşeye rağmen, ne olacaksa sonunda
herşeye rağmen gurur duymayı.. bilerek herşeyi sana dair..
çünkü sevgiler hesaba gelmez ya, yaşarsın ya sadece.
şimdi de nefesini tutmayı günlerce, geçsin diye şu karabasan, bitsin diye şu saçmalar,....
uzaklara bak..denizle gökyüzünün birleştiği yere.
göremiyorsun ama orda işte..
biliyorum,
o kadar yakın güzel günler..
yüreğimle gidiyorum oraya..
göreceksin.
soğuyan yüreğimle dedim bunu:
seni sevdim!
ama hoşça kal.
(İzmir-2000)
Mestan ÖzyerKayıt Tarihi : 14.12.2000 00:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!