Soğuyan Eller Şiiri - Figen Güler

Ne zaman dondu kalbim?
Duymadın sesimi benim.
Neden üşüdü geceler?
Nerede kaldı heceler?

Soğuyan eller gibi,
Birlikte gördük dibi.
Isınamadık erken,
Zamandan mı dönerken?

Bir tavırla mı yıktık,
Bir kelimeyle bıktık?
Kalbim etse de ısrar,
Her veda yeni tekrar.

Uykumda ağır hüzün,
Biz olamadık bütün.
Sanki ben kaldım noksan,
Ben de yokum de yoksan.

Kalbimde açık yara,
Bir günah kadar kara.
Dilim suskun oldu taş,
Dışımda boş bir telaş.