Soğuttular Şiiri - Ali Rıza Kaşıkcı

Şimdi rağbet; makam, mevki, şöhrete
Astardan soğudum, yüzden soğudum.
Diller hizmet etti,  yalan- gıybete,
Sükûttan soğudum, sözden soğudum.

Attığım hicbir taş yerin bulmadı,
Doğru söylemekten dostum kalmadı!
Mevsimler derdime derman olmadı,
Bahardan soğudum, yazdan soğudum.

İyiye güzele mezar deşildi,
İlâhi nizamdan, yoldan saşıldı.
Dik yamaçlar, sarp kayalar aşıldı,
Bayırdan soğudum, düzden soğudum!

İnsandaki maya niye bozuldu?
Masumiyet, şifre şifre çözüldü,
Hilâl kaşlar, kalem ile çizildi,
Kirpikten soğudum, gözden soğudum!

Kaynayan şu kanım donar sebepsiz,
Kabuk bağlı yaram, kanar sebepsiz,
Dışım üşür, içim yanar sebebsiz,
Ateşten soğudum, közden soğudum!

Gövdeler açgözlü başı bitirdi,
Kurular yanarken yaşı bitirdi.
Toklar açtan evvel aşı bitirdi.
Ekmekten soğudum, tuzdan soğudum!

Boz bulanık seller, akar durulur
Geçer gider yıllar, gönül yorulur
İltifat ettiğim insan kırılır,
Hatırdan soğudum, nazdan soğudum!

Ey Rızâ, yaşanmaz, Hak'tan habersiz,
Varlıktan, çokluktan, yoktan habersiz.
Bir nesil düşün ki kökten habersiz,
Kabuktan soğudum, özden soğudum!