Söğüt Ağacım Şiiri - Gökmen Yılmaz Erdem

SÖĞÜT AĞACIM

Sessiz sakin bir yerde
hafiften rüzgâr esiyor.
g ö z l e r i m
maviye çalıyor
'umudunu' buldukça.
dalların
yaprakların
usul usul
birbirlerini severcesi
hışırtısı bile bana
huzur vermeye yetti
hoş kokular sardıkça.
dünyanın bitmeyen
sorunları
telaşasından uzaklaştım
gölgende oturdum ya,
çay içtim
uyudum.
senle başkaydı
söğüt ağacım.
başımın üstünde
tüten mutluluğuma
eşlik ettin!
güneşin yakıcı
kaygılarını
uzaklaştırdın!
gülümseten
serin toprağına
ne demeli?
hislerime tercüman oldu
dün bugün.

Aksaray/30/05/2023

Gökmen Yılmaz Erdem