Söğüt ağacı Şiiri - İsmet Bülent Tan

Ben yıllar önce de,
Aşıktım sana,
Bilmiyorsun.
Göl sularında koşmak,
Çıplak ayaklarımla.
Dalgaların köpüklerini uçurmak... avuçlarımda.
Sazların içinde,
Ayrık otları arasına oturup,
İsmini bilmediğim çiçeklerle konuşmak.
Mavi gökyüzünü seyretmek sırtüstü,
Şarkılarına eşlik etmek,
Göl kuşlarının...
İşte sırrına eremediğim,
O aşk burada.

Çocukluğumda,
Söğüt ağacında otururdum,
Sarılıp dallarına,
Bütün bir gün,
Beni şair yapan gölün,
Koyu yeşil sularıyla konuşurdum.

O kırmızı akşam güneşinin,
Göl sularına inmesini,
Ne büyük hasretle beklerdim.
Bu nasıl mutlu ederdi yüreğimi,
Bilemezsin...

1990/ eylül