Gizemi, gölgene çekerdi beni
Bitmezdi hoşbeşi söğüt ağacım
Kesmiştim elimi keserken seni
Olduk kan kardeşi söğüt ağacım.
Üflerdim sevdaya sürgün dalını
Seslerdin derundan aşk masalını
Kuş mevsimi yâr salını salını
Gönlümün söyleşi söğüt ağacım.
İcabet ederdin çağrılarıma
Devaydın yürekten ağrılarıma
Sürerdim kanayan yaralarıma
Keserdin ateşi söğüt ağacım.
Başında bulutla göğe dalarken
Kurduğum düşleri rüzgâr yalarken
Salkım saçlarını suya salarken
Belerdik güneşi söğüt ağacım.
Yaşamın özünde zaman durdukça
Ruhumun gıdası kalbim vurdukça
Duruyor içimde öyle çocukça
Sevincin bir eşi söğüt ağacım.
14.04.2020
Salih ERDEM
Kayıt Tarihi : 29.4.2020 10:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)