Söğüt Ağacı Şiiri - Emrah Kurt

SÖĞÜT AĞACI
Dallarında rüzgarın sesi
Göğe yükselir iri gövdesi
Dinlendirir huzur verir
Her çobana serin gölgesi

Dort mevsim günün her anında
Dere suları akardı yanında
Bekle beni söğüt ağacı
O soğuk gözenin başında

Ne zaman geçsen aklımdan
Araba yapardım dallarından
Düdük yapar öttürürdüm
Arta kalan budaklarından

Kızgın güneşin altında
Gün boyu gölge ederdin
Serin dallarının altında
Uykulara dalardım ben

Kim bilir kaç yaşındasın
Dalların büyümüş göğe yürümüş
Belliki boşuna değil yasın
Karıncalar yemiş gövden çürümüş

Artık öttürülmüyor sipsin
Rüzgârla gelmiyor sesin
Tırmanan da yok dallarına
Şimdi daha da garipsin
✒ 20.7.1998 Pazartesi