Söğüt ağacı Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Pınarın başında, söğüt ağacı
Dalları yerlerde, sevmiş dağları
Yolcuya gölgedir, söğüt dalları
………Yolcuya gölgedir, söğüt ağacı
………Rüzgârdan sallanır, ince dalları

Söğüdün görünce, baktım dallara
Yorgundum uzandım, yattım altına
Uyumuş kalmışım, yalnız başımla
.........Yolcuya gölgedir, söğüt ağacı
………Rüzgârdan sallanır, ince dalları

Söğüdün altında, ceylan teknesi
Gelmiş’ de ceylanlar, teper yerleri
Korkudan titrerdir, kahve yünleri
……….Yolcuya gölgedir, söğüt ağacı
……….Rüzgârdan sallanır, ince dalları

Söğüdün altında, gurbet yolcusu
Yorulmuş yollarda, gelmiş uykusu
Yanında yoldaşı, yoktur korkusu
……….Yolcuya gölgedir, söğüt ağacı
……….Rüzgârdan sallanır, ince dalları

Söğüdün altında, ceylan yayılır
Yavrudan ayrılmış, ruhum daralır
Gelende geçene, ürkek davranır
……….Yolcuya gölgedir, söğüt ağacı
……….Rüzgârdan sallanır ince dalları.

13 Eki. 17
Ahmet Yüksel Şanlı er