Söğüt Şiiri - Eymen Özçelik

Yine bir akşam üstü yine aynı
Hüzün hüzzamla aynı masada.
Nefretinden acıya bürünmüş kornişon,
Ne yer içersin sormuyor...

Bi büyük yalnızlık, bir de buzlu sek ver aşk...
Geçer mi bilinmez ama
İyi gidiyor yalın ayak korkularıma.
Can hep yetiyor da yarına
Bu günü hiç mi hiç anlamıyor...
Bu günü anlasa ne ola ki
Yine aynı akşam üstü yine bir yakamoz...
Sapanca’da dün, bu gün, yarın
Zoru başaranlar için ya ayaz, yada yeni bir savaş...
nemi desem, çok zor yaşamak...
Lakin zor olmasa cennet,
beni bir söğüt altında terket...