Soğurtu Şiiri - Osman Velioğlu

Her sabah cebimden alıp güneşi,
Şehrin üzerine savuruyorum.
Anlamam, kim verdi bana bu işi,
Kendimi kendimle kavuruyorum.

Altında tüneyip yaşlı çınarın,
Mahmur bakışlara nanik yaparım.
Sarın bedenimi rüzgarlar, sarın,
Elbet birgün, ben de burdan koparım...

O'nu arıyorum, buram be buram,
İşve kaldırımlar şehvet satıyor.
Kan değil, geceyi akıtır yaram,
Ay mızrak saldıkça tene batıyor...

Her gece bir celse kurup gurbette
Yargıladım onu, suçluydu bence...
Sinsi tabiatlı yalın hasrette
Eridi vuslatım, bak, ince ince...

Çatla kahrolası ayrılık vakti,
Visale gün saydım. savuşacağım...
Göresi, içime bin umut ekti,
Ha bugün, ha yarın... Kavuşacağım....