Soğukta Aciz Şiiri - Yetkin Cüneyt Yükse ...

Kendimi soğukta çok aciz hissederim,
Rüzgâr tenime değdiğinde ürperirim.
Ellerim cebimde, gözlerim uzak,
Sokak lambaları titrek, solgun bir yaprak.

İçimde üşüyen bir çocuk var hâlâ,
Sıcak bir ses arar, eski bir hatıra.
Ellerini uzatsan belki ısınırım,
Belki karanlıkta bir yol bulurum.

Ama soğuk her zaman biraz derindir,
Yalnız bedeni değil, ruhu da delendir.
Ve ben, rüzgârın arasında kaybolurken,
Kendimi en çok sana muhtaç ederim.