Soğuksun Ölüm! Şiiri - Abdüsselam Bügür

Bu ne biçim işkence yeri böyle?
görün nasıl yaniyor kalbim, alevler içinde.
Gitmeliyim dünyanın bir ucuna, nalinli dizelerle
Ölünce rastliyacağım peşimi bırakmayan kedere...

Neden gerildim ben, çarmıhlara böyle?
Soğuksun ölüm! ruhumu çıkar göklere.
Bir hayat çırpındım, zamanın amansız çölünde!
Unutuyorum ilkeleri, artık inancım yok tarihe...

Umurumda değil aylar, kayboldum ben geçen eylülde;
Tüm ağuları tükettim yalnızca özü bende.
Kabul ediyorum öykünelim bak şair dinle!
Kendimi ariyorum sevginin ve de acinin bütün biçimlerinde...

Artık doymuşum: söyleyin fecre! savrulmasın gecelere.
İçimi burkuyor yalvarırım boğmayın övgülere.
Daha ne kadar dayanmam gerek,
İsteğimi beslemiyor: beklentim yok senelere! ...