Soğukkanlı Naftalin Kokusu Şiiri - Fatos ...

hüzünlerimin dikenlerini kopartarak
dimağımın yaralarını sağaltıyorum
aklı karışmış şiirler doğuruyorum mor sabaha...

kaygılarımın her göğe değişinde
kıyılarımı yıkardı mavi
düşerdi tuval üzerine uzağımdaki gelincik
hırıldamazdı nefesim devrik yokuşlarda
gölgem biçimli
gamzemdeki çocuk gülerdi haylazca...

şimdi
hevesi kırık imgeler
sızlayan kirpik uçlarımda üşüyor
kanı bozuk kalıpsız karakterlerin
kokuşmuş nefesleri toprağımı tırmalıyor...

birgün
dönecek ruhum elbet kabuğuna
rüzgar son repliğini söylerken
telaşsızca damarlarımdan çekilecek yaşam
naftalin kokulu öyküler doğacak
dünden kalma yarınlara...