Ses, soluk aldı başını yine
Yalnızlık davul zurna çalıyor soğuk koridorlarda
Karanlık işlemiş yalnızlığı tüm gücüyle duvarlara
Hafiften su kaçıran musluk damlıyor
Belki de yalnızlık ağlıyor
Dışarıda beyaz bir örtü
Örtünün altı da üstü de soğuk
Herkes yataklarında
Belki birkaç ışık sönüyor biraz önce
Rüzgar hafiften uğulduyor
Kelimeler uçuşuyor horlama şeklinde
Kimsenin kimseden haberi yok
Herkes kendi rüyasında
Güneş doğmak istemiyor
Bulutlarsa dünde razı
Hafif kızıllık vururken karşıdan
Aniden başlayan kar emiyor kızıllığı
Yine donuyorum, soğuktan değil
Yalnızlıktan da değil
Karın saçlarıma yağışından belki
(05.01.2000)
Mecit Emre BülbülKayıt Tarihi : 17.1.2008 11:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!