Soğuk ve Uzak Şiiri - Mahmut Karahan

Üstüme aldım
Tüm yanılgıları
Zamansız kanadım hep
Kimsesizdi sevgim
Acılardan aşktan
Ne kaldıysa geriye
Üstüme aldım tüm günahları
Kimse söküp atamadı içimdeki sevgiyi
Yorgun düştün
Kimsesizdi sevgi
Vazgeçmekti sanırım
Umutsuzca sevdalanmıştın
Umut yokken…
Umut varken
Son bir metrede ipi göğüsleyecek atletin hızında
Çok yakınken yorgun
Soğuk ve uzak
Saklambaç oynardık fırtınada
Sen kaybolurdun
Ben sayardım
Gözlerimi kapatırdım
Sahilde asi çılgın dalgaları izlerken bulurdum seni
Öyle kendini seyrederdin
Ya da şehirlerarası otobüslerde
Ya da yeşilin tüm tonlarının hakim olduğu
Bir parkta rastlardım sana
Gözünü açmazdın sen
Ben ona kadar sayardım
Sensizliği biriktirmeye başladım
Heybemde
Sonsuz aşkımdın
Kaybolurdun
Vedaları hiç sevmediğim çocukluğumun endemik hüznüydü
Senin affedemediğin yüreğinde
Yatıyor sevgim
Öfkenin kırılmışlıkların yanı başında
Yalnızlığa sarılıyorum geceleri
Artık dokunurken kızmıyorsun
Birde sen uyurken öpüyorum geceleri
Hani uzatsan elini
Sarmaş dolaş olacağız
Hani uzansan
Dudaklarım dudaklarında eriyecek
Tenin tenime değecek
Birde sen uyurken
Uyandırmaya kıyamıyorum
Öpüyorum geceleri seni