Soğuk ve Sessiz Şiiri - Ozan Oğuz

Gün sessiz uyurmuşcasına
Sabah sessiz
Sabahın soğuğu içime işliyor
Görünüşümde sessiz bir gülümseme duruyor
Karanlığın kuşatmasını beklercesine
Gün ölüyor gibi duruyor

Soğuk ellerini tutar gibiyim
Öylesine soğuk ki kanımı donduruyor
Bu bir hayal olabilir mi?
Üzgün ruhum beni delirtiyor mu ne?
Soğuk bir oyun bu belki de

Soğuk bedenine dokunmak istiyorum
Şafaktan önce
Ve beni beklemeni alaca karanlıkta
Sessizce gülümsemeni görür gibiyim
Sonra öpüyorum seni sisin içinde
Öylesine parlıyor ki gözlerin
Nerede olduğumu unutuyorum

Bu bir hayal mi?
Yoksa sedece sessiz bir oyun mu?
Donuk gözlerimle izliyorum olup biteni
Ama sana ihtiyacım var bu lanet karanlıkta
İkimiz için aydınlık bir yer olduğunu biliyorum
Bekleyecek misin beni sisin içinde, alaca karanlıkta?

Yoksa sonsuza dek daima üşüyeceğim mi?