Soğuk ve Buzlu Camlar Şiiri - Serkan Güler

Neler düşünmüştüm soğuk kış günlerinde. Bilir mi sin?
O buz gibi oda,
Bekâr odası olan vira hanem de.
Soba bile yakamazdım.
Hem baca yoktu, hem de kıyamazdım.
Alamadığım kömürü, yakmaya.
Senin gibi karaydı oda,
Beni bile yakardı gülüm.

Sıcaktır senin odan.
Kim bilir kime var yatağında.
Camlarında buğu da var mı kalp çizmek için?

Benim camlar mı?
Onları naylonla bantlıyorum.
Hem içerisi hem de içerim görünmesin diye gülüm.

Bak adam oldum sonunda.
Evimin camı, sobamın kömürü bile var.
Poşetle de olsa.
Sanki hiç eksik yok gibi geliyor bana.
Ama yatağım soğuk, ne çare gülüm.

Sahi sen? Sen nerelerdesin?
Duydum evet, hanım efendi olmuşsunuz.
Lüks bir daire imiş. Hem de çift camlı.
Yalnız unutma ki o camlar buğuda tutmaz.
Çizemezsin kalpleri cama.
Bendeki camlar buz tutuyor.
Erimiyor çizilen kalpler kış boyunca.

Beyas 03-12-2003