üşüyorum anne..
şimdi kalın paltoları giyip, yollara çıkma vakti-ymiş..
parklarda ateş yakıp, sövme vaktiymiş dünyayı...
düşününüyorum anne...
bu yanlızlık zindanlarında düşüyorum..
bir uçsuz kuyu bu
dibi delik bi kova..
dolmuyor ki zamanla
kayboluyor..
ve bulunuyorum köşe başlarında
anlamsızlığıma anlam katmak için çabalamıyorum
anlamlara anlamsızlık dolduruyorum
dipsiz de olsa...
üşüyorum anne..
kalın paltomu evde unuttuğumdan beri
bu soğuk zor geliyor bana...
Kayıt Tarihi : 19.10.2005 20:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!