Soğuk terler dökülür gibi
yazmak,
sessizliğe ağlamak ve mutlu ölmek sessizlikten
yalnızlıkta bilirkişi olmak,
soğuk terlermiş gibi,
yağmur yemek aç karnına.
Sarılıp her sabah yorganına
içini dökmek...
hiç uyanmayasım var bu sabah yine,
yastığa başımı her koyuşumda
sabahın oluşumu, günün doğuşunu bilmeyesim var.
Soğuk soğuk terlermiş gibi,
ve bütün suç terlememmiş gibi,
helal süt emmemiş bir duruşum var,
benim kendimden öte, sinir krizlerimin, yalnızlığımın, boğuluşlarımın
ne bir sebebi, ne bir tanığı var.
Yuvarlanıp giderken herkes,
ve herkes bir memnuniyetsizlik içinde, için için kaynarken
uzaklara gidip, kendimi yeniden yakasım var,
her şeye yeniden başlayıp berbat edeceğini bile bile,
yalnızlığı hiç bir formatta silemezken kül olmak.
...
Soğuk terler dökermiş gibi
biraz sessizlik biraz moralsizlikte
yazmak.
Kayıt Tarihi : 12.3.2007 23:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!