Soğuk Temmuz Şiiri - Büşra Uçar

Üşüyorum
Temmuzun tam ortasında buz tutuyorum
Ne güneşten bi haber var , ne gök'ten
Sinirleniyorum
Çocukluğumda dahi bi parça tutunduklarım
Ben burada kaskatı kesilirken nerede ?
İstemem yarın belirsinler
Benim şuan ihtiyaç duyduklarım nerede ?
Kaçıncı temmuz bu böyle
Boğazımı düğüm düğüm düğümleyen
Kaçıncı yaşlarımız böyle
Yüreğimin içine dek üşüten ?

Neye yarar ki benim yüreğim
Benim bu sükunet bataklığının sevdalısı çenesi düşük yüreğim
Yaşamaya meyletmeyecekse ne işe yarar
Dediği gibi Cansever'in
'Ne gelir elimizden insan insan olmaktan başka '
İnsan da olamayacaksak eğer
Ne iş gelir elimizden

Bu büyükler büyümemişlerse henüz
Bedeli topyekun ben mi ödemeliyim
Yüklerin altına bu kalple girmek akıl işi değilken
Ben bir de bu kalple yaşamaya çalışıyorum
Bu neyin kavgası böyle 
Yıllarımı çalmasına rağmen durulmuyor
Bu neyin savaşı böyle
Nefes nefes eksilmeme rağmen bitmiyor

Galiba kabulleniyorum
Biliyorum
Ondokuz yıllık bi mağlubiyeti nitekim kabulleniyorum
Fakat birinin bir şey yapması gerekiyordu
Cesaretten bihaber'lerin yanında vazgeçişim 'çok bir şey'

Benim küçük dünyamın duygu ve düşünce yoksunu büyükleri , görmüyor mu beni
İçin için eridiğimi 
İçime dönüyorum,  içime çekiliyorum,  içerdeyim
Halbuki nicedir yolculuğundayım bu  sergüzeştliğin
Sesler yükseldikçe azalıyor değerler
Avuçlarımla toplamaya çalışıyorum eksilenleri
Parmaklarım kesiliyor
Parmaklarım kanıyor
Yara bere içindeyim 
Tutmaya , bi umut tutunmaya çalışıyorum
Neden durmuyorlar
Konuşulan kelamlar ciğerlerimi zehirliyor
Nefeslenemiyorum
Sitem ediyorum çokça söyleniyorum o da içimden
Lakin bir arpa boyu yol katedemiyoruz
' Biz'
...