Yine yaklaştı gece karanlığa bürünüp
Yokluğunu odama bir kez daha taşıdı
Üşüyorum her gece sensizlikle sürünüp
Taşların soğuğunu tenim yine yaşadı.
Gelip sensiz kalmayı içlerine bakıp da
Gözlerimden öğrensen söyler tüm dertlerini
Acılar dile gelip, ciğerimi yakıp da
Yokluğunu resmeder, döker hünerlerini.
Dön artık kara gözlüm dik gözünü gözüme
Sökülmesin bir daha kenetle bakışları
Yaşanmasın sensizlik işlemesin özüme
Özümü yakacaksan: Bekletme hiç kışları.
O kor bakan gözlerden gözlerime kor aksın
Üşürüm sensizken ben sensiz kalamıyor ten
Gözlerinden süzülen alev tenimi yaksın
Yandıkça yalnız geçen yılları unutsam ben.
Kayıt Tarihi : 15.5.2008 00:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!