Seni; çatıştığım yalnızlık gecelerinde bırakıyorum…
Terk ettiğim sevgileri hayallerimden çalıyor,
Gözlerimin önünde canlandırıyorum.
Soğuk bir rüzgâr estirip sonbaharda,
Sonra hüzünleri yüreğime salıyorum.
Gözleri çaresizlik barındıran bir savaşçının bakışlarını oynuyor siluetim.
Rüzgârın savaş çağrılarına evet derken, sadece bir sandık dolusu hüzün var cephanemde biliyorum.
Her gecenin sabahında bir savaşa hazırlanıp,
Yalnızlar safında kaybediyor, unutuluyorum…
Ben artık bir ayrılık hikâyesine karışıyorum.
En imkânsızları yaşıyor, en uzaklarda terk ediliyorum.
Mutluluklar, sevgiler, ayrılıklar, hüzünler…
Duygularımı çelebilecek seslenişler var arşivimde.
Böyle bir dünyam var, yaşıyorum.
Kayıt Tarihi : 28.4.2018 11:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
YOLUN SONU TASAVVUF KİTABINDAN...
![Mehmet Sedat Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/28/soguk-sevdanin-sakini.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!