Soğuk Şehir Şiiri - Latif Şimşek

Duydum ki soğuk trenler geçmiş
Tipik bir Alman evinde
İki çocuğun kaşlarından kurşuncasına.
ve yağmur yağıyormuş...

Ne kadar hoyrat olsa da zaman
Unutulmuyor kurşun sesleri..
Bir de Rus tanklarının
Gacırtılı-gucurtulu paletleri.

Ya Yahudi gençlerin gaz odalarındaki feryatları
Ya Cem'in yedikule zındanlarında
Boynuna geçen yağlı ip
Ya Che Guevera!
Ya Menderes, Yassıada'nın yaslı adamı!
Ya geçen yıl parkta donan kimsesiz kadın?
Bosna'da kitaplarıyla yanan şair
Mendil satarken geleceğine
Minicik geçmişiyle otobüs altında kalan Tahir!

Hangisi daha az haketti yaşamayı
Henüz kimse öğrenmemişti bağışlamayı

Güz sonunda çatıdan düşen serçe yavrusunu
Nasıl da kapıp gitmişti tekir kedi!
Oysa daha dün
Köpeklerin elinden ben almıştım yaramazı...

Neden ille de ölüm
Neden söyle kömür gözlüm

Bir tek çocuklar aç kalmasın isterdim
Bir de analar ağlamasın
Gerisi vız gelir
Vız gelir tırıs gider
Ölümden öte yol var mı ki
Ve biz de ecele yalvaracak
Göz var mı ki ipek yüzlüm...

Kaç çocuğun gözlerinde eridi yüreğim
Bilir misin
Kaç hastane kapısında kaldı çaresizliğim
Ateş olamadığım kaç gecekondunun
Tezek kokulu bacasında duman oldum
Bilir misin?

Şimdi suskun ve ağlamaklıyım
Ankara’nın sisli gecelerinde
Kaybedilmiş savaşlarıma
Ağıtlar yakmaktayım...
Sus Sevgilim konuşma
İpek yüzünü ört kapanmış gözlerime
Ve hüzünlü bir türkü söyle
“Böyle gelmiş böyle gitmez” deme...
Çocuklar hep öldüğüne göre kömür gözlüm
Kediler serçe yavrularıyla doyduğuna göre
Dört iklimde kadınlar yavrularını
Açlığın tam ortasına doğurduğuna göre
“Böyle gelmiş böyle gider” kömür gözlüm...
“Böyle gelmiş böyle gider”

Gitmeyen bir tek sen ve ben
Ve suskunluğumuza kefen gözyaşlarımız...