Soğuk Rüzgar Şiiri - Gürkan Erol

Dışardan soğuk ve yalnız bir rüzgar geçiyor
Zannedersin ki, müebbet almış
Üşümüş farkında değil yıllar
Oysa ki bilinmez mi
Her kışın sonunda muhakkak bir bahar var
Tüm insanların aklından belki de
Dertler, tasalar taşar
Bulutların arasından sürekli yağan karlar
Örtüyor belki de, açmaya yüz tutmuş
Soğuklara inat
Ayakta kalmaya çalışıyor tomurcuklar
Yalnızlık insanı kronik astım yapar
Mutluluğu gelecekte değil geçmişte arar
Silkelenmek, geçmişe değil
Geleceğe dönmemiz lazım
Geçmişin nefesini ensemizde hissederken her daim
Gün ağırırken her sabah gökyüzünde
Her biten gecenin ardından
Nice umutlar doğar
Geleceğin penceresinden süzülen
Vardır her zaman bir yerlerde sonsuza kadar

Gerol
09 Şubat 2010