Döndü bir gün daha karanlığa,
Ben adını koyamadığım kaldırımlardayım,
Yürümek değil mesafeyi düşünmek yorarmış,
Bir de yalnızsan arabaların soğuk rüzgarı,
Şimdi anladım.
Sorarım kendime buğulu nefesler arasından,
Bu ölüm fikri niçin karanlıkta gelir akla?
Bir de sevdalanır gibi olmak.
Kayıt Tarihi : 1.4.2025 03:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!